Adri en kinderen,
We wensen jullie heel veel kracht toe om het gemis van Mans een plekje te geven in jullie leven.
We hebben Mans leren kennen op de Camping in Garderen. Helaas was ons contact in de loop van de tijd verwaterd.
Beste Mans,
Het was een voorrecht om EHBO les van je krijgen,jij kon een saai onderwerp boeiend vertellen.
Sterke aan de nabestaanden.
Lieve Adri, Mark, Marloes en Lars,
‘Soms is er zoveel wat we voelen, maar zo weinig wat we kunnen zeggen’.
De tekst op de kaart aan jullie geeft al aan hoe moeilijk het is om onder woorden te brengen wat we voelen. Er zijn ook geen woorden voor…
We schrokken enorm toen we woensdagmiddag werden gebeld met het bericht dat Mans in elkaar was gezakt en was gereanimeerd. De rest van de middag en avond hebben we in spanning geleefd, met in ons achterhoofd de wetenschap dat dit helemaal niet goed zou kunnen aflopen. Onze verslagenheid was ook heel groot, toen we ’s avonds jouw berichtje kregen dat ‘het was gebeurd’. Zo niet te bevatten!! Zo niet eerlijk…
Bizar dat dit gebeurd tijdens onze wintersport, waar we verblijven in Todtnau. Juist daar hebben we veel leuke dingen met elkaar beleefd. Nu was in één klap alle plezier verdwenen.
Het is zo onwerkelijk dat Mans er niet meer is. We hebben in de loop van de jaren zoveel leuke dingen samen met elkaar beleefd en gedaan. Eerst zonder de kinderen, maar na de komst van jullie en onze kinderen met het hele koppel. Lange weekenden of weekjes kamperen, zoals in Virton. De wintersportvakanties op de Feldberg en natuurlijk onze verschillende ‘Meet & Greet’-momenten in Zweden, wat soms uitmondde in het rigoureus omgooien onze reisplannen en bijna 3 weken met elkaar samen verder reizen. Met zijn allen leuke dagtripjes maken, ’s avonds gezellig samen eten, elanden spotten en daarna de mannen lekker met een biertje voor de caravan.
We bewaren vele leuke, grappige en goede herinneringen aan Mans. Zijn typische bewegingen, zoals alleen Mans dat kon. Zijn eigen gewoonten.
Mans was gezellig, innemend en spontaan, kon met veel enthousiasme vertellen, had humor en regelde altijd van alles. Door zijn spontaniteit maakte hij met iedereen contact en was hij bij velen geliefd, een echte alle-MANS-vriend.
De kinderen waren ook gek met hem. Waar Mans was zag je ook de kinderen, hij was lief voor en geduldig met ze. Altijd even een dikke kroel geven, met de kinderen zwemmen, ze mee op sleeptouw nemen tijdens wandelingen of tijdens het skiën.
We zullen Mans erg gaan missen! Nooit meer gezellig samen zijn, nooit meer elkaar ontmoeten op 1 van onze reizen…
Mans is nu alleen op reis naar de sterren, alleen op reis naar de zon…
De hemel viert feest… en wij weten wel waarom…
Emile, Jeanine, Thom & Thijs
Mans, broertje,
Wat waren wij, mijn ouders en zijn zussen blij dat jij geboren werd: een zoon, een broertje!
Je was natuurlijk wel eens ondeugend. Wij woonden niet meer bij elkaar: jullie in Delfzijl en Jaap en ik in Vlissingen. Mijn moeder belde en vertelde over bierfeesten met je vrienden.
Ik kon daar vaak wel om lachen. Uiteindelijk kwam het altijd weer goed. Naast dat je ondeugend was, was je toch ook heel lief.
Je was vaak met Jaap een balletje aan het trappen tegen de schutting, naast het huis en ook op het terrein van de baggerschool. Jullie klommen dan over het hek.
Mans wat zullen wij je missen. Adrie Mark Marloes en Lars wij wensen jullie heel veel sterkte met dit grote verlies.
Dineke Hoekstra-Bijlenga
Lieve Mans,
Als klein broertje van mijn moeder namen mijn ouders: Jaap en Dineke, Mans regelmatig een weekje mee op vakantie, samen met zijn zus, mijn tante, Wilma.
Zo gingen we samen een weekje naar Texel in de Kever: Terwijl Barbara en ik dan al vroeg moesten slapen in de vouwcaravan hoorden we Mans gezellig spelletjes doen:vaak speelden ze monopoly.
Maar ook schaken of dammen samen met papa in de voortent. Tijdens een vakantie in Stavoren bouwde hij een vlot en vond Mans niks leukers dan om zijn kleine nichtjes bang te maken en nat te spetteren.
Onze logeerpartijen in de Concordiastraat bij opa en oma in Delfzijl, waren een groot feest: omdat Wilma en Mans ook nog thuis woonden. Vaak was het gezellig, maar Mans was ook iemand die de grenzen opzocht van mijn opa en oma. We zagen vriendinnetjes komen en gaan. Mans leerde ons trommelen tijdens de ALO opleiding op zijn trommeltje op de koude zolder.
Toen ik 14 was en samen met mijn vriendinnetje op tienertoer ging kwamen we ook bij Mans in Delfzijl logeren. Hij nam ons mee naar het zwembad en bakte kippetjes voor ons.
Mooie herinneringen heb ik aan mijn jeugd met Wilma als grote zus en Mans als grote broer. Zo voelde dat.
Hij plaagde mij met mijn eerste vriendje en vond dat ik sprong als een Belgisch paard tijdens een strandwandeling in Scheveningen. Het maakte niet uit, van Mans kon ik het hebben en ik wist dat hij het goed bedoelde.
Al jong kreeg Mans die akelige ziekte: het begon met een hardnekkige hik, die maar niet overging. Prednison hielp hem verder, maar ook zijn optimisme: zijn altijd positieve instelling en levenslust. Hij maakte veel grapjes en bleef altijd aandacht voor de ander houden.
2 jaar geleden herstelde hij traag na een vaatoperatie. Het duurde weken voordat de wond dicht was. Recent in december een rugoperatie: de ene na andere complicatie volgde
Beide keren heb ik hem bezocht in het Erasmus ziekenhuis en wat me toen ook weer opviel was zijn belangstelling voor de andere patiënten en hun familieleden. Mans hield van gezelligheid.
Hij maakte ook graag grapjes met de verpleegkundigen en artsen. Onderwerpen moesten niet te zwaar worden. Ook bleef hij altijd belangstellend naar mij. Hij wilde weten hoe het met mij ging ook als er thuis problemen waren. Hij informeerde naar papa en mama en maakte zich zorgen over de gezondheid van zijn oudste zus, terwijl hij zichzelf lichamelijk niet goed voelde.
En toen kwam woensdagmiddag het bericht van Adri, dat het echt niet goed met hem ging. Hij leek te herstellen maar tijdens het revalideren ging het toch weer ontzettend mis.
Lieve Mans, ik vind het zo oneerlijk. Ik had je nog zoveel goede jaren toegewenst samen met Adrie, Mark, Marloes en Lars.
Er blijven gelukkig mooie warme herinneringen.
Dank je Mans, dat je was zoals je was en dat jij mijn oom was.
14 november 2016 AED-cursus van Mans bij A.V. Spirit
Jaarlijks kreeg Mans het voor elkaar onze AED cursus bij de atletiekvereniging tot een prettig en leerzaam geheel te smeden. Op een geheel, eigen wijze, zodanig dat je sowieso de handen uit de mouwen steken moest. Bizar, dat juist hij, die zoveel wist van gezondheid, kwalen en symptomen op deze manier is heengegaan. Een markant persoon heeft ons nu verlaten, maar wij zullen hem niet vergeten!
Wij wensen de de familie heel sterkte met dit verlies.
Lieve Mans,
Het was een voorrecht om van jou al 17 jaar EHBO/BHV les te krijgen. Wat hebben we veel gelachen, en wat zullen we je allemaal missen hier bij Wilhelmsen Ships Service.
Je afscheid was indrukwekkend zoveel mensen en warme toespraken en wat heb je een mooi gezin. Je nichten en neven die een roos neerlegden op je kist...wat een lief gebaar.
Bedankt voor wie je was dag lieve Mans en tot ziens....
Onze innige deelneming met onverwachts overlijden je geliefde echtgenoot en jullie geliefde vader Mans Bijlenga. Lieve Adri en kinderen we denken aan jullie en delen in jullie verdriet. Wij kennen Mans als leraar lichamelijke opvoeding aan de vroegere Baggerschool in Delfzijl. Harry in die tijd bootsman. Heel veel sterkte met een groot gemis de lege plek en de heimwee! Hopelijk enige troost uit de volgende woorden; De mensen van voorbij zij blijven met ons leven. De mensen van voorbij ze zijn met ons verweven in liefde, in verhalen, die wij zo graag herhalen, in bloemengeuren, in een lied dat opklinkt uit verdriet.
Sterkte allemaal van Harry en Pia Deuze.
Zaterdag terug gekomen van de Feldberg (daar hadden we het vaak over) en vandaag weer aan het werk. En dan net het verschrikkelijke bericht gekregen.....
Mans.....je was een geweldige vent met veel humor en enthousiasme, waardoor je uitkeek naar de cursus bij jou, of naar gewoon een lekker praatje. Een fijne collega die enorm gemist zal gaan worden.
Heel veel sterkte voor alle familie, vrienden en collega's.
Mans,
Helaas te laat het bericht van jou overlijden mogen ontvangen waardoor een laatste afscheid niet mogelijk was. Via deze weg wil ik alsnog zeggen dat jou overlijden mij en het bedrijf erg geraakt heeft. Jarenlang was jij onze mentor, veel hebben we geleerd van je en jij soms ook van ons.
Namens alle BHV-ers van KLOK Containers wensen wij jouw familie veel sterkte toe.
we hebben veel gelachen tijdens de ehbo en bhv avonden bij klok containers
Rust zacht mans
Beste Mans,
Ik ben zo vreselijk geschrokken van het bericht dat je er niet meer bent. Rust zacht.
Op donderdag 2 maart hebben we afscheid genomen van Mans. Het was voor mij persoonlijk een heel mooie afscheidsplechtigheid. Ik denk dat Mans het zelf ook heel mooi had gevonden.
De belangstelling en het medeleven was overweldigend en enorm hartverwarmend. Zovele belangstellenden (ruim 325), vele lieve woorden, mooie toespraken namens het STC, namens 'zijn kadercluppie EHBO', namens zijn tennismaten van TVO en natuurlijk namens de familie.
Er waren prachtige bloemen & bloemstukken. Heel erg mooi. De brievenbus thuis (wordt nog steeds) overladen door vele kaarten/berichtjes. Thuis hebben we ook prachtige boeketten mogen ontvangen.
Het is zo fijn te weten, dat hij zo geliefd bij velen was. Een echte 'alle-MANS-vriend'!
Het grote bloemstuk mocht ik mee naar huis nemen. Ik heb het nu op de tuintafel gelegd en we hebben kaarsjes aangestoken.
Iedereen alvast (ik probeer t.z.t. jullie allemaal persoonlijker te bedanken) heel erg bedankt voor jullie steun, blijk van medeleven en vooral voor de laatste groet aan Mans.
Dag Lieve Mans, rust zacht...
Lieve Mans,
In november 1988 heb ik je leren kennen op een door jou georganiseerd volleybaltoernooi voor leerkrachten/docenten van scholen in Delfzijl en omgeving. Jij was toen sportleraar en badmeester. Hoewel je in je jeugdjaren gek was van voetbal, bleken later tennis en volleybal je lust en je leven. Zowel als speler, maar ook als volleybaltrainer en –coach. Organiseren zat in jouw bloed, dus jij was ook de aangewezen persoon voor de organisatie van dit volleybaltoernooi.
Ik liep toen stage op een school voor speciaal onderwijs en mocht met hun volleybalteam meespelen. Ons team viel die avond in de prijzen. We hebben onze overwinning met een groepje nog tot in de late uurtjes in de sporthal ‘gevierd’. We raakten aan de praat. Toen je hoorde dat ik stagiaire was, nodigde je me uit om eens stage bij je te lopen in het zwembad tijdens de zwemlessen van de Baggerschool. Ik zei heel overmoedig ‘ja’ en dacht ‘dat ga ik toch nooit doen!!’… Maar nog geen halve week later belde je op om een afspraak te maken. Toen durfde ik geen ‘nee’ meer te zeggen. De afspraak stond en ja, dan ga ik!
Zelf volleybalde ik ook. Aangezien jouw herenteam na ons trainde, kwamen we elkaar ook daar heel vaak tegen. We maakten al gauw onze eerste privé ‘sport-‘afspraakjes om te tennissen. Mijn ‘stage’ tijdens de zwemlessen mondde uit in een baantje als badjuf. Zo draaiden we heel wat weekenddiensten samen in het zwembad.
Ondanks dat we elkaar helemaal nog niet zo lang kenden, nodigde ik je met een iets te grote mond uit om mee te gaan op wintersport. Er was toch nog een plekje over in de auto.
Jij zei: “Ik houd je aan dit aanbod!”…. en toen had ik een serieus probleem! Ik moest toen toch wel mijn moeder van onze relatie op de hoogte brengen. Mijn zusje Jeanine was namelijk nog maar als enige op de hoogte.
Van mijn moeder kreeg ik de waarschuwing, dat hij wel 10 jaar ouder was dan ik. Daar zouden wel snel praatjes van komen in Delfzijl. Maar bij de kennismaking met ‘Moeke’, later ‘Cootje’, klikte het gelijk en dat is altijd zo gebleven. Mans kreeg bij Moeke een speciaal plaatsje en andersom gold dat ook. Jullie hadden een heel goede verstandhouding. Hilarisch bij de eerste ontmoeting was de ‘mislukte’ arretjescake, die ze speciaal voor jou had gemaakt.
Vanaf die tijd was ik meer bij jou in je kleine studio in de Kustwegflat dan thuis. Alles ging in een stroomversnelling. Al snel gingen we samen op zomervakantie en daarna samenwonen op de Zaaibak.
Jouw wereld stond even op zijn kop toen de Baggerschool Oranje Nassau uit Delfzijl wegging. Wilde je een baan als sportleraar houden, dan moest je wel mee verhuizen naar Rotterdam. Nooit bedacht dat je vanuit je vertrouwde Delfzijl zou moeten verhuizen naar een grote stad in het westen van het land. Want Mans was immers een Groninger in hart en nieren. Dat bleek ook meteen uit telefoongesprekken met zijn zussen… Thuis in het gezin moesten we dan regelmatig om ondertiteling vragen… de gesprekken gingen namelijk altijd in het Gronings!
Samen met goed bevriende collega Eilt Jan en zijn vrouw Anja zijn we ons gaan oriënteren op waar we zouden willen gaan wonen in de omgeving van Rotterdam.
Het werd Oud-Beijerland. Wij vonden ons huis op de Pijlstaart. Ook Eilt Jan en Anja vonden hun huis 4 huizen van ons af. We zijn samen in een gecombineerde verhuizing naar Oud-Beijerland gegaan. Met Eilt Jan en Anja hebben we veel gedeeld en opgetrokken. In het verhuisjaar zijn we getrouwd, met alleen Eilt Jan en Anja, mijn moeder, jongste zusje en mijn oma als getuigen. Daarna heerlijk naar de wintersport.
Trouwen vond jij belangrijk. Ik hechtte daar niet zo veel waarde aan en ik houd er niet van om in de belangstelling te staan. Maar omdat jij het wel heel erg graag wilde, zijn we toch in heel ‘klein’ gezelschap getrouwd.
Ook latere mijlpalen, zoals ons 12½ jarig huwelijk en onlangs ons 25-jarig huwelijk, hebben we niet groots gevierd. Toch lieten we het niet ongemerkt voorbij gaan en vierden we dit met ons gezin in de vorm van een etentje.
En nu… op de dag als deze… als ik voor mijzelf zou kiezen had ik je in zeer kleine kring begraven, maar dat zou heel egoïstisch zijn. Wetende dat jij zoveel relaties via werk en sport had, we een grote kennissen- en vriendenkring hebben en ik weet dat je bij heel veel mensen goed lag, vond ik dat iedereen de kans moest krijgen om afscheid van je te nemen. Geweldig deze belangstelling!
Ons leven in Oud-Beijerland bestond uit werken, sporten - inmiddels lid van de TVO - en vooral ook op vakantie gaan.
In 1993 kochten we ons huis aan de Hoefsmid, waar we in oktober 1994 naartoe zijn verhuisd. Jouw tennismaten Peet Bison, Jan Overbeek, Wiel Horsch en grote vriend Eilt Jan hebben samen met jou het hele huis afgemaakt, zoals vloeren leggen, een dakkapel en een tuinhuis plaatsen.
In 1995 werden we verblijd met onze zoon Mark. Na Mark werd onze kleine Adrian levenloos geboren. Wat hebben we daar een verdriet van gehad. Het verwerken van het verlies van Adrian deden we allebei op onze eigen manier. Samen konden we onze emoties en gevoelens niet delen. Sindsdien werd alles toch een beetje anders. Niet lang daarna werd je liefste meisje, dochter Marloes met haar schattige ‘rode krulletjes’ en nog wat later onze Lars geboren. Dit maakte ons gezin compleet!
We hadden een druk gezin. We beleefden naast hele gelukkige periodes ook meerdere periodes met zorgen omtrent de gezondheid van jou, Mans. Maar natuurlijk ook om de gezondheid van Mark. Wat hebben we veel onzekerheden en spannende momenten doorgemaakt. Maar zoals jij altijd zei: “ Alles komt goed! Onkruid vergaat niet! Kop d’r veur hold’n!”
Met het gezin hebben we prachtige momenten en een mooie tijd gehad.
De kinderen doen goed hun best op school. Je was een goed voorbeeld voor Mark, die nu in jouw voetsporen verder gaat met zijn studie aan de Fontys Sporthogeschool om ook opgeleid te worden als sportleraar. Je was daar apetrots op! Dus je vindt het vast niet erg als Mark jouw scheidsrechtersfluitje en stopwatch in verder gebruik neemt!
Ook voor Marloes was je een grote inspirator. Vooral kwaliteiten als het hebben van doorzettingsvermogen, maximale inzet en weten wat je wilt heeft ze van jou! Je was gek op haar Monchoutaart en jullie genoten ervan om samen op de bank naar misdaadseries te kijken.
Lars daarentegen voelde zich wel eens door jou ‘gestalkt’. Je had ten aanzien van hem een cijferobsessie! Altijd Lars op Magister controleren. Vaak wist jij de cijfers al eerder dan Lars zelf. Je stond hem, ook al kwam het jou niet altijd goed uit, toch altijd bij met het overhoren of helpen met zijn schoolwerk.
Mark, Marloes en Lars kregen alle ruimte om lekker te sporten. Ze hebben alle drie aan judo gedaan, net zoals jij vroeger. Ook spelen ze tennis en hebben ze leren skiën. Vooral was jij naast een trotse vader een goede coach voor Lars tijdens zijn tenniscompetities. Soms wel eens iets te enthousiast, naar Lars zijn idee.
Normaalgesproken gingen we rond deze tijd op wintersport. Jaren geleden heb je de kinderen leren skiën. Toen ze zelf mochten skiën vond Mark leuke bospaadjes. Hij kreeg je zover dat je achter hem aan een bospaadje nam, niet wetend dat er op het einde een flinke schans was. Je vloog de lucht in, je ski’s vlogen uit en je maakte een grote salto. We hebben vreselijk moeten lachen en even op je moeten wachten voordat je bijkwam. Maar het was altijd jouw motto: “ Vallen, opstaan en weer doorgaan!”. Zoals jij Mark het skiën leerde, probeerde Mark jou te leren snowboarden. Maar je lag meer in de sneeuw dan dat je op het snowboard kon blijven staan. Je had graag samen met Mark willen mountainbiken, maar helaas was dat fysiek voor jou niet haalbaar.
Ten alle tijden was je trots op je kinderen. Als ze lief en gezellig waren, dan sprak je over ‘mijn kinderen’. Op die andere momenten, als ze liepen te donderjagen en te puberen… tja… dan waren het de kinderen van Adri… dat kon niet anders.
Mans, wat moet jij een geduld hebben gehad met mijn over-enthousiasme. Je noemde me daarom ook wel A3HD. Maar jij vond het allemaal wel best en accepteerde iedereen zoals die was! Jij was dan ook een echte alle-MANS-vriend!
Wij deelden onze liefde voor Scandinavië, de ruigte, de wildernis, de bergen. Ik had jou daarmee ‘besmet’. Ook de wintersport was een belangrijke invulling van onze vakanties. Daar genoten we als gezin enorm van! Skiën deed je echter op ‘zijn Mans’. Technisch niet om aan te zien, maar je kwam evengoed hard van zwart!
Jouw motto was: “We leven nu en genieten er van! Nu kan het, later zien we wel weer!” Dus vulden we bijna iedere schoolvakantie in met vele mooie reizen! Soms liet je mij alleen gaan met de kinderen, zodat jij ongestoord in huis kon klussen. Je gunde ons het plezier en de ontspanning en stiekem genoot je zelf dan ook even van de rust in huize Bijlenga!
We hadden nog zoveel plannen richting de toekomst. Fantaseerden dan wat we allemaal nog voor leuke dingen zouden kunnen gaan doen. Dit mag tot mijn grote verdriet niet meer zo zijn. Ook Mark had nog het plan om je mee te nemen naar Wimbledon of Roland Garros. Dit vond je een geweldig voorstel, maar een veel te duur cadeau.
Mans, we missen je nu al ontzettend erg…….
We gaan je humor, je spontaniteit, je gekke bijnamen die je voor iedereen had, je lach en je bijzondere Mans-gewoontes erg missen. Ook dat je in alle rust op de bank, met je kenmerkende sloffen aan de voeten, intens kon genieten van je kopje koffie met niet te vergeten je favoriete pindarotsjes.
Ons gemis wordt vertolkt door het bijzondere lied – Mis die zo - gezongen in het Gronings.
Herinner me Mans als een vrolijke en belangstellende persoon. Gecondoleerd met het grote verlies. Veel sterkte gewenst
Wij wisten niet wat we hoorden toen we terug kwamen van vakantie. Mans, mijn oud (carpool)collega, EHBO docent en dorpsgenoot is niet meer. Woorden schieten is ons tekort, Wij herinneren Mans als een fijne man met een geweldig gezin. Altijd een praatje, mede omdat wij veel dezelfde interesses hadden. Heel veel sterkte gewenst met dit grote verlies.
Rust zacht Mans, zal je missen met de oefeningen van de EHBO. Je was een geweldige leermeester met je humor.
Lieve Mans,
Rust zacht. We gaan je ongeloofelijk missen.
Wij kennen Mans als een kadercollega van onze regio.
Net als voor zovelen is het nieuws van Mans zijn overlijden niet te bevatten.
Wij verliezen in hem een bevlogen EHBO docent.
Hij wist met zijn Groningse humor de boel in goede banen te leiden.
Hij was een warme toegankelijke collega.
Als didacticus heeft hij menig docent Tips en Tops gegeven.
Dit deed hij op zijn eigen rustige,
En kan je ook zo doen Mans manier,
En altijd met een lach erbij.
Een aantal weken terug was ik bij Mans op ziekenbezoek.
Hij vroeg mij omaatje ( zo noemde hij mij vanwege de kleinkinderen)
Zijn er jubilarissen in de groep dit jaar
Ik zei weet ik niet moet ik uitzoeken Mans.
Mans zei doe ik wel ik niet wetende dat hij zelf de jubilaris zou zijn.
En ja hoor de bevestiging kwam snel.
Mans zou op 1 april 25 jaar EHBO docent zijn.
Kreeg een bericht van hem: Els zorg jij voor de bloemen.
Dan zorg ik voor gebak.
Zelfs na 25 jaar was Mans in voor nieuwe ontwikkelingen en innovaties
Op EHBO gebied.
Iedereen van onze groep kan zoveel positieve dingen over jou bespreken.
Maar daar is de tijd niet voor.
Mans we gaan je verschrikkelijk missen.
Als mens en als collega.
Maar ons gemis is natuurlijk niet te vergelijken met dat van je gezin.
Adri, kinderen en familie heel veelsterktetoegewenst om zonder Mans verder te gaan.
Gedicht.
Veel heb je ons gegeven tijden de rayonbijeenkomsten,
Veel heb je voor ons betekend.
Plotseling uit ons leven gedreven.
Blijf je in onze harten leven.
Rust zacht Mans.
Ik kon het eigenlijk niet geloven. Mans kwam een tijdje geleden op mij af op het voetbalveld van NEC, voorheen Eemsboys. Hij was even tijdelijk in Delfzijl. Ik herkende hem aanvankelijk niet omdat ik hem jaren niet had gezien. Hij zat vroeger bij me op school en we hebben samen ook nog in een elftal van toen nog Eemsboys gespeeld. Dit verwacht je natuurlijk niet. Ik wens zijn familie heel veel sterkte toe voor de komende tijd,
Luit Wiersum
Lieve Mansie,
Wat ga ik je zo ontzettend missen!
Je vrolijkheid, gedrevenheid en je enthousiasme. Onze gekibbel aan de telefoon alleen konden we nooit lang boos op elkaar blijven. Altijd zei je aan de telefoon Sanneke kom even naar beneden en neem een Cappu voor mij mee en dan had jij koekjes of drop klaar liggen. Dit zijn van die kleine dingen die jou Mans maakte. Een warm, geliefd persoon en een fijne collega om mee samen te werken.
Lieve Mansie rust zacht!
Adri en de kinderen ik wens jullie heel veel sterkte met dit grote verlies.
Donderdagavond, vandaag een week geleden, kwamen we bij elkaar in de tennishal.
Aan de grote tafel, dicht tegen baan 1, hebben we ons eerste verdriet over het plotseling overlijden van Mans, onze tennisvriend, gedeeld.
Mans maakte al vele jaren deel uit van een clubje mannen welke wekelijks bij elkaar komen om een balletje te slaan, maar ook om onze dagelijkse beslommeringen even te vergeten.
Onder het genot van een biertje wisten we, vaak met typische mannenhumor, elkaars spel en gelijktijdig de wereld te verbeteren. Na een avondje op het terras van TVO was er weer genoeg gelachen en energie opgedaan om tot de volgende tennisavond te komen.
Mans genoot daarvan en wij van Mans.
Helaas was Mans er deze winter niet bij. Hij was weer geblesseerd, dat overkwam Mans nog wel eens. En hij moest geopereerd worden. Maar via de app was hij elke week aanwezig.
Altijd vol goede moed, precies zoals wij Mans kennen.
Mans bezat het bijzondere vermogen om tegenslag snel te accepteren en het vizier volledig op herstel te richten.
Zijn berichten waren dan ook altijd positief ingesteld.
Wij ontvingen aankondigingen als:
jongens binnenkort ben ik er weer bij hoor,
of : ik mis jullie wel maar het zomerseizoen sta ik er weer , soms met iets meer cynische ondertoon:laat het bestuur van TVO vast nadenken over rolstoeltennis, ik kom er aan.
Dit zijn slechts losse opmerkingen maar ze typeren onze Mans zo treffend.
Mans hield van de competitie, de wedstrijd in het tennisspelletje en was gelijktijdig een bijzonder sportieve verliezer. Na afloop van de partij wist hij altijd te benoemen waar jij dit keer echt in uitblonk of waarin je zeker nog moest verbeteren.
Eerlijk, open, gemotiveerd en fanatiek stond hij op de baan.
Mans had altijd wat tijd nodig om lekker in zijn spel te komen. Tijdens het inspelen en de eerste games hoorden wij hem vaak kreunen, de spieren moeten nog even los komen zei hij dan.
Speltechnisch gezien was hij ook bijzonder.
Hij had een voor ons niet te lezen opslag, wist ballen uit de meest onmogelijke posities te halen ..en .. Hij moest en zou in elke partij tenminste één wereldbal slaan die hij dan gepaard liet gaan met een vreugdekreet. Aan hem hebben we ook, de inmiddels gevleugelde uitdrukking, mansbal te danken.
Dit is een bal die je met de zijkant van je racket raakt, een misslag dus, maar zodra de bal het racket van Mans verliet ineens op onnavolgbare wijze veranderde in een winner. Sorry jongens !!Mansbal!! riep hij dan.
Wij waardeerden Mans niet alleen als tennisser.
Als hij aanwezig was , dan was er ook ineens meer sociale binding op die avond.
Mans had namelijk oog voor ons allemaal en liet dat blijken door zijn warme belangstelling en betrokkenheid als het even niet goed met iemand ging.
En als hij na de zomer weer terug kwam van een lange vakantie in Scandinavie genoten wij van zijn verhalen.Van alles wat hij met zijn gezin meegemaakt had en we waren benieuwd of de auto het dit keer wel gehouden had. In die verhalen liet hij dan ineens de echte familieman zien.
Op andere momenten wist hij ons te verassen door bij het biertje iets lekkers te serveren. Iets lekkers waarvan alleen hij overtuigd was dat dit de beste groningse worst was die er bestond.
Dankzij zijn volhardendheid en gedrevenheid hangt er een AED in de gang van ons clubhuis, heeft hij leden van de vereniging getraind om deze op de juiste wijze toe te passen, is onze EHBO koffer gevuld en weten we ook nog hoe hier mee om te gaan.
Met het ophalen van deze herinneringen, aan die grote tafel in de tennishal, voelden wij ook de leegte ontstaan. Een leegte veroorzaakt door het overlijden van Mans.
Wij, zijn tennisvrienden, proberen deze leegte te vullen met de sporen van zijn leven, welke Mans ons heeft nagelaten.
Dat zijn de dierbare herinneringen aan wie Mans was en wat we met hem hebben mogen beleven.
Dat is vooral ook de manier waarop Mans ons geleerd heeft met tegenslagen om te gaan en met optimisme, energie en levensvreugde in het leven te staan.
En zolang wij tennissen zal Mans, door middel van de mansbal, elke week bij ons aanwezig zijn.
Gelukkig zijn er deze en andere sporen van zijn leven,gedachten en ogenblikken.
Zij zullen ons altijd aan hem doen herinneren,ons gelukkig en bedroefd maken
en hem nooit doen vergeten.
Zijn tennisvrienden van TVO
Peter Bison, Fred Bijl, Tom van Leest, Cor Stolk, Peter Brasser, Dick Schipper, Gerard ter Haar, Rick Wittmer, Leo van der Hoeven, Reinier Hofmeester,Puck van Boven, Willem Vernes,Ruud van Deuren, Jan Goossen
Met een schok las ik gisteren de overlijdensadvertentie van Mans in de plaatselijke krant De Eemsbode. Een tijd geleden was hij nog in de voetbalkantine van NEC Delfzijl (voorheen Eems Boys) geweest maar helaas hebben wij elkaar toen niet ontmoet. Ik sluit mij aan bij de condoleances die Peter Poortinga en Bibi Makken hebben geplaatst. Een warm en hartelijk mens is ons veel te vroeg ontvallen.
Voor de familie heel veel sterkte voor de komende tijd.
Mans
Een paar jaar les gehad in EHBO en je stak er altijd weer wat van op daar zorgde je wel voor met veel humor. Zo jammer dat je familie en vrienden nu al afscheid van je moeten nemen en wij niet meer van je grappen kunnen genieten. Ik wens de familie en vrienden heel veel sterkte de komende tijd en voor jou goede reis
Beste Mans, familie en collega's,
Positief, vrolijk, gedreven, gepassioneerd, koppig, charmant, vriend, optimist, goedlachs zijn zo maar gedachten en woorden die bij mij opkomen als ik aan jou denk.
Je was een fantastische collega om mee samen te werken. Je laat een enorm gat achter.
Ik mis je.....
Lieve Mans,
Jaren lang zijn we al collega's en heb ik EHBO lessen bij je gevolgd.
Je was altijd vrolijk, en altijd aanwezig. Wat een schok dat je er nu niet meer bent.
We gaan je zo ontzettend missen.
Heel veel sterkte voor al jouw naasten.
Beste Mans, niet alleen ik, maar de gehele organisatie zal je enthousiasme en gedrevenheid heel erg gaan missen. Rust zacht vriend.
Mans, ik heb jou leren kennen tijdens de EHBO cursussen op kantoor bij Stena LIne. Dit deed jij met veel plezier en kennis van zaken. Je wordt gemist. Familie, heel veel sterkte met dit onmetelijk groot verlies.
Lieve Mans,
Vanaf dag 1 geloofde je volledig in mij als zelfstandig ondernemer.
Je kon luisteren en spiegelde vaak en gaf raad op de Mans manier en dat gaf op sommige momenten net even dat zetje als het zwaar was of moeizaam ging.
Zal het missen maar tegelijk besef ik heel goed dat Adri, Mark, Marloes en Lars je nog veel harder zullen missen, wil jullie dan ook heel heel veel sterkte wensen in deze zware tijd.
Mans, wat een onwerkelijk bericht kregen wij te horen van Leo.
Bedankt voor de jaren AED die jij ons met veel enthousiasme heb bijgebracht.
Wij wensen de familie sterkte met dit verlies
Sinds een aantal jaren ken ik Mans vanuit de 'Kadergroep' als een bevlogen, enthousiaste, vriendelijke man. Zijn kritische en opbouwende beschouwingen zullen we gaan missen.
Ik wil zijn vrouw en kinderen heel veel sterkte wensen om dit verlies te dragen.
Lieve Mans, je was een geweldig mens, iemand die vol overgave andere mensen leerde om de levens van anderen te redden. Bijna 20 jaar ben jij mijn EHBO instructeur geweest bij STC en BHV en ik ga je enorm missen. Ik wens je naasten veel sterkte om dit grote verlies te verwerken.
Ik heb Mans tijdens de cursus EHBO afgelopen october leren kennen als een kundig man met een groot gevoel voor zijn vak. Ik sprak met Mans af dat ik tijdens de cursus mijn gsm mocht aanhouden omdat mijn schoondochter hoogzwanger was.
Ik werd tijdens zijn EHBO les opa van kleinzoon Kylano.
Ik vertelde dit aan Mans en wij spraken af dat hij deze dag later in zijn herinering zou bewaren!
Mans was veel meer dan een collega. Hij nam zijn vak zeer serieus en maakte zijn collega's begeesterd deelgenoot met de dingen die hem bezighielden. Persoonlijk heb ik dat erg in hem gewaardeerd. Je kreeg vanzelf belangstelling voor een vakgebied dat voor mij als leraar in de bedrijfseconomische vakken niet zo voor de hand lag.
Maar vooral in de privé-sfeer hebben Annemieke en ik dierbare herinneringen. Dat begon met het gezamenlijk kamperen bij gelegenheid van de HTC-race. Telkens wanneer Mans de woorden "bruin brood" uitsprak kwamen de warme herinneringen weer boven en konden we lachen om de gebeurtenissen die we samen deelden.
Lieve Adri en kinderen, we zullen Mans erg missen en wensen jullie heel veel sterkte om de toekomst zonder Mans aan te kunnen.
Ton en Annemieke Muller
Mans was niet zomaar een collega.
Mans was Mans, een collega en vriend.
Mans, jij had de gave om leerlingen en cursisten van jong tot oud te vermaken. Met humor bracht jij ze op jouw eigen wijze datgene bij wat voor hun ook zo belangrijk was. Of dat nou gebeurde in de gymzaal, het zwembad, het computerlokaal of in het EHBO-lokaal (Het lokaal van Mans).
Jij wist wat "doen is begrijpen" betekende.
Jij had je eigen werkwijze, maar die werkte wel.
We hebben samen ook veel gezelligheid gekend. Met een aantal collega's (met aanhang) van de Noorderhelling gezellig op de camping tijdens Hemelvaart. Of voor de zoveelste keer weer tafels sjouwen in het EHBO-lokaal op de Soerweg om ruimte te maken voor EHBO oefeningen. Gezamenlijk optrekken om een apart EHBO-lokaal en een apart chemielokaal te realiseren toen de Lloydstraat gebouwd werd. En natuurlijk samen op pad naar bedrijven om daar cursussen te bespreken.
Ik ben blij zoveel met jou te hebben mogen samenwerken.
Ik, die Brabander, ga jou, die Groninger, dan ook ontzettend missen.
Ik/Wij wensen Adri, Mark en Marije, Marloes en Lars en Lars, dan ook heel veel sterkte in deze zware en moeilijke tijd.
Edwin, Jeanine, Michelle en Thimo Schepers
Waarom jij, waarom nu
Vragen waarop we geen antwoord zullen krijgen. Er was nog zoveel te doen en te wensen; oud worden met Adri, je kinderen Mark, Marloes en Lars zien opgroeien tot mooie volwassenen, avontuurlijke en sportieve vakanties met elkaar ondernemen, tennissen met je vrienden, met veel passie je vak uitoefenen en wellicht nog zoveel meer .
Het is je helaas niet gegund.
Nooit meer even een praatje op de tennis of een hartelijke groet.
Je dierbaren moeten nu verder zonder jou in dit leven en zullen niet meer kunnen denken aan wat nog komen zou, maar alleen de fijne herinneringen kunnen koesteren.
Er zijn al zoveel mooie woorden aan jou gewijd hopelijk verwarmt dat hun harten en helpt hen dat om de toekomst zonder jou aan hen zijde tegemoet te gaan.
Een ieder zal jou missen op zijn eigen manier en vorm geven aan het verdriet.
Je leeft voort in de harten van zovelen.
Dag lieve Mans!
Jaantje, Ronald, Martha & Emma Breuseker
Beste familie Bijlenga,
Geen woorden voor het verlies dat jullie overkomt. Ik wens iedereen heel veel moed en kracht in de komende periode.
Do not stand at my grave and weep
I am not there, I do not sleep
I am a thousand winds that blow
I am the diamond glints on snow
I am the sunlight on ripened grain
I am the gentle autumn rain
When you awaken in the morning's hush
I am the swift uplifting rush
of quiet birds in circled flight
I am the soft stars that shine at night
Do not stand at my grave and cry
I am not there - I did not die
Geschrokken en verdrietig bij het bericht dat Mans is overleden.
Hij was een fijne collega, toegewijd, vrolijk en attent.
Ik weet zeker dat leerlingen veel waardering en respect voor je hadden.
Familie Bijlenga, veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Ton Jankowski
oud collega STC.
Ik wens de familie, vrienden en collega's heel veel sterkte bij het verwerken van dit verlies. Hij was een bijzondere man. We zullen hem missen.
Jeetje Mans, wat een schok. Een paar weken geleden was je bij mij op de beurs en stonden we gezellig te praten. Vooral over onze kinderen zoals dat vaak gaat. Van onze Iris, gelijk geboren met jouw Lars hoorde ik dat jouw kinderen en jouw Adri zonder jou verder moeten. Vreselijk.
Adri en de kinderen enorm veel sterkte gewenst in deze verschrikkelijke tijd.
Je kunt huilen dat hij weg is
of je kunt lachen omdat hij heeft geleefd
Je kunt je ogen sluiten en wensen dat hij terugkomt
of ze openen om te zien wat hij achterlaat
Je kunt hem gedenken en geloven dat hij weg is
of hem herinneren en zo laten voort leven
Familie en vrienden gecondoleerd en wens jullie deze dagen heel veel sterkte met het verlies van één van mijn favoriete gymleraar
Geachte familie Bijlenga
Allereerst gecondoleerd
Mans is voor mij en vele anderen van grote invloed geweest op de Oranje Nassau en omgeving van Delfzijl.
Ik ben hem helaas niet meer tegegekomen na de opleiding maar ben hem nooit vergeten.
Dank je wel Mans, rust in vrede.
Beste familie Bijlenga,
Ook voor mij ongeloof en veel te vroeg heen gegaan, Mans voor mij zal geen E.H.B.O. les zonder jou humor het zelfde meer zijn. Rust zacht
Ron Smits Cobelfret
Ik hoor net pas dat Mans is overleden.
Ik schrok met rot! Ik vind de EHBO lessen altijd weer een hele opgave, maar met Mans was het tijdens de lessen wel gezellig.
Ik zal die man missen! Hij is natuurlijk ook veel te jong overleden.
Ik wens de nabestaanden veel sterkte!
Beste Mans,
Ik heb je voor het eerst ontmoet tijdens een EHBO les, die vol overgave werd geven. Door jou hebben we geleerd hoe we op een goede manier eerste hulp kunnen verlenen. Samen me jou hebben we een programma ontwikkeld voor het trainen van het BHV team.
Wij hebben lang samengewerkt met als resultaat een gemotiveerd en goed getraind BHV team.
Je bent voor mij meer een lid van ons BHV team geworden dan een instucteur.
De etentjes met het BHV team en jou waren altijd een feest.
Ik hoor je nog lachen tijdens ons laatste etentje bij de Griek in Barendrecht.
Wat een avond was dat. Ik zal je gaan missen!
Ik wens de familie veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Mans.
Ik schrok me rot toen ik hoorde dat je was overleden. Ik ken je als een gezellige en vrolijke collega. Als ik je zag dan was de vaste opmerking "hè waar zijn je klompen". (Op de Noorderhelling liep ik altijd op klompen.) En altijd een grap en een grol. Verder was je altijd positief over alles en iedereen. Ik wens de familie heel veel steun in deze moeilijke tijd. Mans rust zacht.
Lieve mans. Ik kende je sinds 2008 je humor je lessen het was altijd gezellig. In januari had ik herhaling maar jij was er niet en nu lees ik dat je er niet meer bent. Je bent nog zo jong je had nog zoveel plannen .ik wens je familie je collega's iedereen die je lief had veel strekte met dit verlies .ik zal je nooit vergeten
RIP
Veelste jong.
Fam en vrienden gecondoleerd en sterkte
M.w.werner
Lange tijd met Mans op de Havenvakschool Waalhaven gewerkt. Op een gegeven moment legde ik de beginselen van de computer aan allen op school uit. Mans was enthousiast en na ongeveer een maand had hij zich geweldig verdiept in de stof en heeft dat vakkundig uitgedragen aan de leerlingen en later ook aan mij.
Vorig jaar was er een feest op het STC, waar ik gelukkig een fijn gesprek met Mans heb kunnen voeren.
Als senior zeg ik duidelijk: 58 jaar is veel, veel te jong.
Adri, sterkte van Toosje en mij.
beste familie, heel veel sterkte in deze moeilijke tijd
Fam bijlenga heel veel sterkte in deze moeilijke periode...
Mans kende ik van de oranjeNassau school in delfzijl waar we les van kregen ehbo, gym zwemmen.
Ik was nog jong en onbezonnen.
Rust zacht en heel veel sterkte voor de nabestaanden.
Lieve Adri en kinderen,
Wat een verschrikkelijk nieuws woensdagavond laat. Ik schrok er van. Het is voor jullie niet te bevatten. We denken aan jullie. Heel veel sterkte in deze verdrietige tijd.
Liefs Carolien, Julia en Cecile
Rondje Mans.......ik vervloekte het, maar ondanks ik jouw rondje vervloekte vond ik je toch wel één van de aardigste leraren op de Oranje Nassauschool in Delfzijl.
Heel veel sterkte voor de familie.
Roy Luttge
Leerling Oranje Nassauschool Delfzijl 1983-1987
Mans net van school kwam je naar Delfzijl je werd mijn leraar net 6 jaar ouder maar het klikte meteen in 84 ging ik de wijde wereld in en heb je meer dan 30 jaar niet meer gezien.
tot vorig jaar bij ehbo ik had je niet meer herkend .maar jij mij des te meer met je vragen rondje ik zij Pieter jij herkent mij niet meer he zij je Pieter van der meer je wist alles nog een olifant geheugen had je..wij hadden leuke herinneringen opgehaalt moet volgende maand weer voor de herhaling zou wat foto's mee nemen .maar helaas zal je herinneren als een fijne vent jammer dat het zo kort mocht duren.
Voor de Familie gecondoleerd en heel veel sterkte .
Als gepensioneerd collega schrik je toch elke keer weer als er een brief van het STC in de bus valt.
Afgelopen zaterdag was het weer zover een vreselijk bericht.
Mans een fijne collega veel te jong uit het leven weggerukt.
Ik heb het genoegen gehad om een aantal jaren samen met Mans de lessen lichamelijke opvoeding te mogen verzorgen aan de waalhaven voordat hij zich met enorm veel enthousiasme op EHBO stortte.
Mans was een echte vakman en heel plezierig in de omgang.
Veel sterkte voor Adri en de kinderen met dit vreselijke verlies.
Carry Schinkel
Ex STC
Lieve Mans,
Woorden schieten ons tekort, je volijke stem, humor en positiviteit zullen we allemaal erg missen. Veel te jong om te gaan. Je had elke week zoveel te vertellen als je ons belde.
Wat zullen wij je missen! Wij wensen de hele familie en vele vrienden heel veel sterkte met dit grote verlies.
Het team van NIBHV
Mans rust zacht veel te jong geen worden voor EHBO word nooit meer zo plezierig .fam. heel veel sterkte
Lieve A3, Mark, Marloes en Lars,
Woensdagavond laat, met de schrik om mijn hart lees ik nogmaals het berichtje op mijn telefoon, ongeloof maakt zich van mij meester, dit kan niet waar zijn. Mans is overleden.
Mijn gedachten gaan terug naar de tijd dat ik jullie heb leren kennen, dat zal zo’n 25 jaar geleden zijn. Wij werden gezamenlijk lid van de tennisvereniging TVO en al snel viel Mans op door zijn enorme enthousiaste en positieve instelling. Het plezier wat hij uitstraalde op en naast de baan maakte het makkelijk om als vrienden in een team te gaan spelen met Jan Overbeek en Wiel Horsch. Jarenlang speelden we de zomeravondcompetitie met veel inzet en lol. Ook hebben we samen veel toernooitjes gespeeld, waar we soms diep in de nacht pas weer ons bedje opzochten! Winst of verlies maakte niet uit voor jou, wel gezelligheid. Jij was een prima motivator en als het weer eens wat minder ging, waren jouw aanwijzingen en analyses vaak onnavolgbaar voor mij, maar we speelden graag met elkaar……ik ga je vreselijk missen Mans!
Hoe moeilijk moet dit zijn voor jullie om Mans te missen.. gewoon onbeschrijfelijk ! Ik hoop dat jullie de kracht kunnen vinden om dit zware verlies te dragen en ergens een plekje te geven.
Enorm veel sterkte !
Peter en Marjolijn Bison
Mans, wat keken wij altijd uit naar jouw herhalingscursus EHBO.
Jouw enthousiasme en volle overgave waarmee je de trainingen gaf, waren uniek.
We zullen je missen.
Wij wensen de familie, vrienden en collega's veel sterkte toe met het verwerken van dit enorme verlies.
Bonn & Mees Drijvende Bokken BV
Geachte Fam. Bijlenga,
Namens Karl Rapp Rotterdam BV zijn we ook bijzonder bedroeft met het overlijden van Mans.. Mans was voor ons als al meer 10 jaar onze aanspreek persoon / leraar en coach op het gebied de EHBO / BHV. Het was en blijft een topper die wij zeker zullen missen.
Gecondoleerd. Karl Rapp Rotterdam BV
Namens mij persoonlijk moet ik zeggen dat ik hem erg zal missen, als collega, vriend, leraar, coach, vraagbaak en vooral een als zeer bedreven lief en warm persoon.
Mijn diepste medeleven
Mvg, Dennis Maasland
Geachte familie Bijlenga,
wat een droevig nieuws om te horen dat de vader van onze student en klasgenoot Marloes onverwacht is overleden. Ik wens u allen veel kracht om dit verlies te kunnen dragen. We zullen ons best doen om er te zijn voor Marloes.
Mede namens klas 2F, Geert Plug, MBRT Haarlem.
oh Adri, wat een vreselijk nieuws, en wat schrok ik ervan. Dit had ik totaal niet verwacht. Ik ben er door geraakt. Ik wens jou en de kids en iedereen heel veel sterkte. Mans was (en is) een lief mens, en ik vind het jammer dat hij er niet meer is. Veel liefs en ontzettend veel sterkte!
Beste Adrie,
Hoe wreed kan een mensenleven verlopen. Ook wij van de Zevensprong hebben het vreselijke bericht gehoord en wensen jou, je kinderen en familie heel veel sterkte toe.
Namens het team van de Zevensprong
Tabe
Via het STC werden we op de hoogte gebracht van het overlijden van Mans, veel te jong wat een verdriet voor de nabestaanden.
Gecondoleerd, en heel veel sterkte de komende tijd en weet.
" achter elke traan die blinkt, schuilt een glimlach van herinnering"
Rust zacht lieve Mans, ik zal je heel erg missen.
Heel veel sterkte toegewenst aan familie en vrienden met dit grote verlies.
Merline Kastanom
Wilhelmsen Ships Service
Lieve Mans,
Lieve Mans,
We zullen je missen. Altijd gezellige praat maar ook altijd de gedrevenheid voor de BHV/EHBO.. Een bijzonder gewaardeerde collega!!! Een gemis voor de hele organisatie!
Wat een verschrikkelijk bericht was dat voor ons op donderdag ochtend bij het opstaan. Je wil het niet geloven en toch blijkt het waar te zijn. Het is niet te bevatten. Wij wensen Adri, Mark, Marloes en Lars veel sterkte toe in deze verdrietige periode. Wij denken aan jullie.
Lieve Mans en familie,
Wat kan dit ondanks jaren elkaar niet zien pijn doen.
Je was mijn neef en vele jaren heb ik doorgebracht bij jullie aan de concordiastraat. Ik wilde nooit mee aan boord van de broer van je moeder Dinie en mijn pa Jan Frans dus was ik bij jullie.
Verdrietig dat we elkaar op deze manier als familie misschien weer gaan zien. Liefs vanuit Appingedam❤❤❤❤❤
Wat een schrik toen we van Mans zijn overlijden hoorden
Wij wensen jullie Adrie Mark Marloes en Lars veel sterkte
En we hebben mooie en fijne herinneringen aan Mans en ook aan jullie
We hebben een mooie tijd gehad
Adrie en kinderen en verdere familie in gedachten zijn we bij jullie
Lieve familie Bijlenga,
Geschrokken en verdrietig van het overlijdensbericht van Mans wil ik jullie allemaal van harte condoleren met dit grote verlies!
De kaart is mooi en veelzeggend. In mijn herinnering is Mans altijd al van jongs af aan een lief en goed mens geweest.
Ik had hem graag de laatste eer willen bewijzen om afscheid van hem te nemen. Maar vanwege mijn gezondheid gaat dat helaas niet meer. Ik denk aan jullie!
Veel sterkte gewenst van tante Fina.
Lieve Mans,
Drieëntwintig jaar geleden stapte Adri als collega mijn leven binnen en met haar jij. Ik ging verhuizen en voor jou was het vanzelfsprekend, om mee te helpen, denken en klussen. Daardoor heb ik je beter leren kennen. Wat was je trots, toen Mark werd geboren en later natuurlijk Marloes en Lars. Levens gaan uit elkaar lopen, maar er kwam toch weer een lijntje, want ik werd "de juf" van Mark en Marloes op de basisschool. Als ik je door de jaren zag of sprak, werd ik altijd weer geraakt door jouw positieve levensinstelling, enthousiasme en oprechte belangstelling. Maar bovenal jouw liefde voor jouw gezin: Adri, Mark, Marloes en Lars. Die liefde zal er altijd voor ze zijn. Ik weet, dat er op mijn gezicht een lach blijft komen, als ik aan je denk. De warmte, die jij hebt uitgestraald stopt niet.
Lieve Mans, rust zacht.
Ik heb Mans alleen als docent gekend. Ik heb met bewonderingvan zijn vakmanschap genoten
Beste Mans,
Als we elkaar zagen altijd even tijd voor een praatje en een lach. Wederzijds respect en bewondering. Ik zal je missen.
Robbert
Adri, Mark, Marloes en Lars,
Als -een aantal jaren- collega van Adri heb ik Mans niet echt gekend.
Een telefoontje naar Adri thuis, voor een vraagje over het werk werd aangenomen door Mans. Toen ik mijn naam noemde, dacht hij even dat ik me een -ongewenst- grapje veroorloofde, maar ik kan er ook niets aan doen dat de tweede lettergreep van mijn achternaam ...mans is. Toen het misverstand opgelost was, konden we er beiden om lachen ....
Voor Adri, Mark, Marloes en Lars heb ik een tekst gevonden van filosoof Augustinus,
(Leefde van 354 tot 430).
Naast, dat ik jullie natuurlijk heel erg veel sterkte wens met het grote verlies, bied ik jullie ook de tekst aan, in de hoop dat deze kan bijdragen in het verwerkingsproces waar jullie nu voor komen te staan:
Ween niet.
De dood is niets.
Ik ben slechts aan de andere kant.
Ik ben mezelf, jij bent jezelf.
Wat we voor elkaar waren, zijn we nog altijd.
Noem me zoals je me steeds genoemd hebt.
Spreek tegen me zoals weleer, op de zelfde toon, niet plechtig, niet triest.
Lach om wat ons samen heeft doen lachen.
Spreek mijn naam uit thuis, zoals je het altijd hebt gedaan.
Zonder hem te benadrukken, zonder zweem van droefheid.
Het leven is wat het altijd geweest is.
De draad is niet gebroken!
Waarom zou ik uit je gedachten zijn
Nee, ik ben niet ver maar juist aan de andere kant van de weg.
Zie je, alles is goed.
Je zult mijn hart opnieuw ontdekken en er tederheid in terugvinden.
Dus, droog je tranen.
Huil niet als je van me houdt.
Zolang je mij herinnert, ben ik er voor jou.
Hugo Tijsmans
Donderdag ontving ik het vervelende bericht dat Mans was overleden, de wereld stond even stil. 3 weken eerder met Mans gesproken toen vertelde hij dat hij aan het revalideren van een vervelende operatie aan zijn rug. Met de belofte dat ik na mijn vakantie bij hem langs zou komen hebben wij opgehangen. Tijdens de laatste reanimatie en herhalingscursussen, die wij samen al jaren bij AV Spirit organiseerde in november, vertelde hij mij dat hij geopereerd moest worden aan een hernia.
Tijdens de deze avonden en de EHBO herhalingen die ik bij hem volgde heb ik Mans leren kennen als een kundige en fijne man. Juist zijn achtergrond als sportleraar kwam bij de Spiritleden en zijn manier van lesgeven prettig over. Ik wens zijn familie en vrienden heel veel sterkte in de komende tijd. Wij als Spirit zullen zijn lessen gaan missen, maar zullen met veel plezier aan hem terug denken.
Leo Groeneweg
trainer en PR AV Spirit
Familie Bijlenga,
Vanochtend ben ik erg geschrokken van het bericht van overlijden van Mans. Ik kreeg het nieuws van Peter Poortinga. Net als Peter heb ik vele dierbare herinneringen aan onze kinder- en tienerjaren. De avonturen die we beleefden en lol die we deelden. Mans komt uit een heel warm nest dat hem (mede) heeft gevormd tot de mens die hij was. Een liefhebbende echtgenoot en vader, een fijne collega en een goede vriend van velen. Dat alles verbaast mij niet.
Ik wil u allemaal van harte condoleren met dit grote verlies.
Met vriendelijke groet,
Bibi Vierdag.
Geschrokken hoorden wij vandaag het verdrietige bericht.
Mans, Adri en kinderen uit het oog, maar nooit uit het hart.
Een laatste groet, Mans,
Uniek persoon, bruggenbouwer, beste collega van de Baggerschool Oranje
Nassau Delfzijl.
Lieve Adri, Mark, Marloes, Lars
Heel veel sterkte voor nu en in de toekomst.
“Those you love, don’t go away
They walk beside you every day
Unseen, unheard, but always near
Still loved, still missed, still very dear”
Liefs
Lieve Mans ik ga je missen.
Lieve familie heel erg veel sterkte met dit grote verlies.
Als collega invaller was het met jou altijd relaxed. Kijk maar hoe je het doet , zei hij. Het komt wel goed. Na de les nog even kletsen over tennis en de wintersport. Rust zacht lieve Mans
Lieve Mans,
De schok is groot, jij die zei: Als ik gereanimeerd moet worden wil ik dat jij dat doet, jij gaat ervoor, een groot compliment en nou was ik er niet, ik had meer dan mijn best voor je gedaan. De beste, leukste, docent om EHBO en BHV van te leren.
Ik zal je vrolijke noot missen.
Familie, heel veel sterkte, het is voor mij al niet te bevatten laat staan voor jullie.
Wendy Raaphorst
Ik kende Mans al een aantal jaren. We speelden bij TVO samen in hetzelfde groepje. Ik genoot ervan om met hem te spelen. Zijn positivisme en wil om te winnen straalde van hem af. We hadden een klik samen. Ondanks het feit dat anderen soms meer kwaliteit hadden kon hij genieten van een enkele winner. Dat maakte zijn dag al goed. Zijn service was uniek net als Mans zelf. Toen voor het eerst tegen hem speelde wist ik me geen raad met zijn service. ZO leer je het niet van de tennisleer. Hij deed het op zijn eigen 'Mans' manier. Als mens was hij een voorbeeld voor velen. Zo in het leven staan ondanks alle tegenslag die hij ondervond. Ik geef het je te doen. Hij kon dat. Dat was Mans. Ik begrijp heel goed dat zijn direct betrokkenen het niet eens zijn met deze afloop. Hij verdiende meer. Veel meer dan dit plotselinge, vroegtijdige afscheid van het leven. Wij gaan hem heel erg missen. Zijn positivisme en strijdlijst tijdens het tennissen maar ook tijdens zijn ziekte is een voorbeeld voor ons allen. Ik wens al zijn dierbaren heel veel sterkte de komende tijd. Het accepteren van dit verlies zal niet makkelijk zijn. Koester de mooie herinneringen... Willem en Henriette Vernes
Onwerkelijk, onbegrijpelijk, ongelofelijk als iemand die altijd voor anderen klaar stond en het redden van levens, het beperken van invaliditeit zo hoog in het vaandel had, nu zelf niet meer beter kon worden en van ons weg is gegaan.
Mans had het vermogen om wat mensen moeilijk vonden super eenvoudig te positioneren of uit te leggen. Hij creëerde daarbij soms een nieuwe werkelijkheid die mensen verbond. Hij had dan ook het 100% vertrouwen van mensen en die vaarden er blind op. Dat kon ook want Mans was integer eerlijk en compromisloos als het om kwaliteit en inhoud ging. We zaten in het begin samen en hebben uren doorgebracht om moeilijke zaken zodanig te vertalen dat iedereen het begrijpen kon. Dat is me heel dierbaar geweest. Mans heeft in zijn te korte leven ook heel veel gegeven, altijd aan het regelen organiseren en trok de mensen erbij die noodzakelijk waren om het allemaal mogelijk te maken.
We hebben altijd samen oplossingen gezocht om mensen en klanten te voorzien van de juiste materialen en kennis als het gaat om eerste hulp en BHV. Die samenwerking was voor Wilma en mij bijzonder.
Omdat we bijna naast elkaar wonen kwamen er ook regelmatig persoonlijke zaken naar voren en in de ongeveer 20 jaar dat we elkaar kennen werd juist pas geleden dat privé contact intensiever. We kennen dan ook het gezin Bijlenga. Hoe vreselijk moet het voor jullie zijn je man en vader zo kwijt te raken. Als kleine kids stonden jullie al bij ons aan de deur samen met je vader. Omgekeerd hebben jullie ook vaak de deur voor ons opengedaan als er weer eens iets afgegeven moest worden. Ik heb jullie groter zien worden en juist nu jullie groter worden en in deze leeftijd waar je de steun van jullie beiden ouders zo nodig hebben valt een van de twee weg. Wat een lastige opgaven hebben jullie nu. Probeer met je verdriet door te gaan op de ingeslagen wegen en houdt stand. Dat deed je vader ook. Hoewel hij echt soms niet de kracht had te lopen ging hij maar door, hij had een missie! Adri was natuurlijk er altijd al maar juist recent hebben we ook haar beter leren kennen.
Ik bewonder Adri om haar humor en relativeringsvermogen. Ze was recent oppas verpleegkundige en dokter voor Mans. Daar zaten allerlei onzekerheden in en ze schakelde op tijd de juiste mensen in. Dat ging ook ten koste van haar zelf maar ze zette gewoon haar schouders eronder, bijzonder veel kracht ging daar vanuit. Hopelijk vind je snel de rust en de kracht in jezelf terug om dit grote verlies te dragen en te herstellen Adri ook al wordt het nooit meer zoals het was.
Mans we hielden van je als persoon, als collega en als vriend het afscheid is echt pijnlijk.
Wilma en Peter Westerveld
Mediclass
Het was een voorecht om tien jaar lang samen te werken. Je was een bevlogen leraar stond altijd klaar voor je cursisten en collega's. Maar bovenal je was een lief mens. Al de nabestaanden heel veel sterkte toegewenst.
Er zijn wel eens van die dagen op school, met van die tot in de detail geregelde zware programma’s. Zo’n dag dat je met het idee ‘’als dat maar goed gaat’’ ‘s-morgens in je auto stapt. Juist op dit soort dagen kon je op Mans rekenen. Als een rots in de branding doorbrak hij ’s morgens vroeg al de spanning, door met alleen voor hem begrijpelijke logica, driftige hand-en arm gebaren en onnavolgbare redenaties het totale programma van dag op zijn kop te zetten. Alle lotussen, docenten, tot aan de receptioniste en kok ontredderd achter zich latend, blind voor het salvo van boze blikken, stoïcijns aan zijn bureau plaats nam, een matzer of een Groninger koek smeerde en in volle overtuiging van zijn logica de uitspraak kon doen ‘’Zo…. dat hebben we maar even mooi geroggeld…..’’.
Als je dan als collega, bijgekomen van alle commotie, de moed had vergaard zijn organisatie-talent pittig te evalueren, verraadde de twinkeling in zijn ogen en ingehouden lach dat die donders goed wist wat er net gebeurd was. ”Je moet het allemaal niet zo serieus nemen, joh…’’ zei die dan.
Ja, dat was ook wel weer logisch. En alles was opgelost.
Mans, bedankt dat je met jouw talent ons geleerd hebt het niet altijd even serieus te nemen ! We gaan je zo vreselijk missen !
Ik wens Adri, Mark, Marloes en Lars heel veel sterkte bij het gemis van jullie man , vader en een van de warmste mensen die ik ken.
Wij condoleren jullie en wensen jullie in deze dagen en de tijd die komt heel veel sterkte toe.
Lieve Mans
Ten eerste wil ik gezin en familie heel veel sterkte toe wensen bij dit grote verlies
Jeetje Mans wat zullen we je gaan missen. Niet alleen als leraar , maar ook als vriend.
Ik ben blij dat ik jou heb mogen leren kennen .Wat hebben wel gelachen bij ons jaarlijkse etentjes.
December hebben we nog genoten van ons Olympisch vuur.
Plus dat wel elkaar mooie verhalen konden vertellen..
Mans rust zacht .
Mans,
Wat is het leven soms oneerlijk om een mens zo jong nog te zien gaan. Mans we hebben een tijdlang samengewerkt en je was altijd een optimistische collega, met veel aandacht voor je collega's en leerlingen.
Verdere woorden schieten te kort. Ik wens je Familie veel sterkte toe met het verlies en ik hoop dat ze de kracht kunnen vinden om zonder jou verder te gaan.
Heel veel Sterkte
Melis Glavimans
Beste Mans,
Soms vlogen we elkaar wel eens in de haren, jij als Groninger ik als Rotterdammert.
Dan kreeg ik er onverwacht weer mensen bij dan was de afspraak weer niet duidelijk maar we kwamen er altijd uit. Bovendien had jij iets waardoor ik nooit boos kon zijn op je.
Soms liep ik maar snel langs je kantoor maar dan klonk alweer: Spluntie kom is! en dan had je weer wat geroggeld zoals jij dat noemde.
Ik heb veel van je geleerd en zeker de kunst van het relaxed les geven, gaat het niet zoals het moet dan gaat het maar zoals gaat en altijd met veel humor en een lach.
Je zult nooit meer een broodje voor me regelen en nooit meer zomaar mn klas binnenvallen.......... Ik ga je heel erg missen pleisterplakker!
Beste familie, ik heb geen idee wat ik zou moeten zeggen om jullie verdriet te verzachten maar wens jullie alle kracht, liefde en steun toe.
Bij Mans was de jaarlijkse herhalingsles EHBO een bijzondere dag. Ik kan mij geen meer positieve, vriendelijke en menselijke man voorstellen. De kunst om de herhalingscursus boeiend en leerzaam met een goeie dosis humor over te brengen is werkelijk een gave. Mans, we zullen je optimisme, positiviteit en kennis missen.
Rust zacht.
KRVE Europoort wacht 3.
Lieve Mans,
De EHBO lessen zullen nooit meer hetzelfde zijn zonder jou. Bedankt voor alles. Wij gaan je missen.
Lieve Mans en familie, erg geschrokken van dit trieste bericht.
Laat jullie weten of we afscheid kunnen nemen zo niet dan weet dat we donderdag met jullie mee leven en aan jullie denken.
Liefs Dineke Albert.
Lieve mans
Wij kunnen het nog steeds niet bevatten, ook al heb je ons de laatste weken wel eens in spanning laten zitten, dit hadden we niet aan zien komen.
Wat zullen we je missen.
Sem en Lars al vrienden vanaf de kleuterklas
Zolang kennen wij jou. De laatste jaren veel op de tennisbaan als de jongens moesten spelen, en wat moesten we vaak lachen om je mooie verhalen en om je manier van aanmoedigen van de jongens.
Voor sem altijd een grote steun.
Als er wat was aan de auto s, altijd even bij Mike langs en gelijk een bakkie doen in de tuin.
Wij wensen Adri, mark,marloes En Lars alle sterkte toe om te leven met dit grote verlies en zullen ze steunen waar nodig is.
Je laat een groot gat achter maar met hun liefde voor elkaar zullen ze het gaan redden.
Rust zacht lieve mans.
X
Mans,
Je werk was je lust en je leven. Het was een genot om les van je te krijgen en samen les met je te geven. Menig locatie op stelten gezet met ons programma. Je wist altijd iedereen enthousiast te maken met je bevlogen manier van lesgeven.
Voor mij persoonlijk was je een inspirator, maar bovenal een fijn mens.
Het was een feest om met je te werken, een eer om je gekend te mogen hebben.
Lieve Adri, Mark, Marloes en Lars,
Heel veel kracht en sterkte toegewenst om dit grote verlies te verwerken.
Lieve Adri, Mark, Marloes en Lars
Heel veel sterkte deze moeilijke dagen en de tijd die komen gaat.
Ina en Tamara Garibian
Lieve familie Bijlenga,
Gecondoleerd. Een groot verlies. Mans was altijd de docent EHBO die met zeer veel kennis en ervaring altijd klaar stond.
Hij stond open voor nieuwe ideeën en dacht mee. Ondanks dat ik Mans slecht 4 jaar heb gekend, heeft hij veel indruk bij mij achtergelaten. En wat te denken bij al die BHV'ers in onze organisatie met wie hij al meer dan 16 jaar contact had. Voor velen was hij meer dan een docent. Hij was een vriend. Met positieve energie.
Ik zal zeker de glimlach van Mans niet vergeten die hij had tijdens ons laatste kerstdiner afgelopen december met de BHV'ers. Dat blijft voor mij een goede herinnering die ik niet zal vergeten.
Heel veel sterkte.
Lieve Mans,
Op de kleuterschool kwamen we elkaar voor het eerst tegen. Jij woonde in het laatste huis op de doodlopende Concordiastraat, samen met je zussen Wilma en Frederiek. Ik woonde op de drukke Nieuweweg. We woonden zo’n 300 meter van elkaar vandaan. Mijn ouders hadden het druk met hun winkel en ik vertoefde grote delen van mijn jeugd bij jou thuis. Via de schuurdeur achter naar de keuken, waar jouw ontzettende lieve moeder thee en ranja voor ons maakte na school. Jouw oprechte en strenge vader herinner ik me vooral in de weekenden in de voorkamer, in de stoel rechts.
Wat losse herinneringen:
- Mijn eerste herinnering: mijn moeder bracht ons beiden naar de kleuterschool. Ik wilde niet, was bang en huilde. Jij had geen angst en samen gingen we.
- Achter op jouw sterke rug. Riddertje spelen op het schoolplein van de CVO-school. We waren een goed team.
- Op de lagere school waren we een drie-eenheid: Bibi Makken, jij en ik. - Op de middelbare school werd ons team versterkt met Bobby Postma.
- Sneeuwballen gooien door het slaapkamerraam bij een buurvrouw die net het bed had opengelegd en vervolgens in een drijfnat bed stapte. Dit laatste hoorden we pas toen de boze buurman achter ons aan zat.
- Jouw trots: een Solex snorfiets. Helemaal in stijl, met authentieke helm, scheurde je er dag en nacht mee rond door Delfzijl. Sellotape was hierbij het meest gebruikte reparatiemiddel.
- Jouw eerste vriendinnetje … weet ik eigenlijk niet. Bobby Postma, dit moet jij weten: meisjes waren altijd jouw terrein.
- Die stok en die lantarenpaal … (voor de intimi)
- In de vervallen molen Aolus, toen nog bij Dallinga op de hoek, over de hanenbalken lopen. Ik krijg af en toe nog nachtmerries als ik terugdenk hoe we als 12-jarigen 15 meter boven de grond over balken van 30 cm breed liepen.
- Door Delfzijl lopen met de top-40 in onze hand en alle liedjes hardop zingen.
- Boven op de 12-verdiepingen hoge, in aanbouw zijnde, Kustweg flat. - - De politie beneden die ons met een mobilofoon sommeerde heel voorzichtig naar beneden te komen. Paniek.... De vliegensvlugge afdaling heb ik eigenlijk volledig geblokt. Mijn hoogtevrees is mogelijk hier ontstaan.
- In de vakanties, dagen stiekem rondstruinen tussen en bovenop de houtstapels op het terrein van Rottinghuis en Roggekamp.
Spieringvissen in de winter: koud!!!
- 1 op 1 volleyballen naast jouw huis met een plank als net tussen de muur en het huis. Volleyballen was sowieso onze lust en leven. Zeven (of acht) keer hebben we het Gronings jeugdteam vertegenwoordigd.
- Onze eerste vakantiebaan bij Rottinghuis. Dagen hout stapelen. Raymond Van Het Groenewoud - Je Veux De L'amour schalde toen over de radio.
- Over het hek van de baggerschool klimmen en daar op het grasveld voetballen. Er sneuvelde wel eens een ruit. Is volgens mij verrekend toen jij daar later ging werken.
Ja, we hebben we een goede jeugd gehad. Zo eentje uit het boekje. Ons contact verwaterde toen je naar het westen verhuisde. Veel aan je gedacht. Je was mijn jeugdvriend. De laatste paar jaar, dankzij Facebook, kwam er weer interactie. Ik zal je nooit vergeten.
Adri, Mark, Marloes en Lars, gecondoleerd en heel veel sterkte met dit enorme verlies.
Het leven is als de bloei van een bloem.
Kortstondig laat hij zijn schoonheid zien om daarna weer te verdwijnen.
Maar de indruk die hij achterlaat zal voor altijd blijven.
Ik wens familie, vrienden, collega's heel veel sterkte met dit zware verlies.
Sienette van Hulst,
Kadergroep
Lieve Mans,
Ik kan het nog steeds niet bevatten. Wat een lief, betrokken en heerlijk persoon. Altijd genoten van jou actieve manier van lesgeven, je was een echte doener en je wist van aanpakken. Dat kan ook niet anders als gymdocent van oorsprong. Wat hadden we een fijne klik, ik ga je missen! De EHBO en BHV trainingen gaan niet meer hetzelfde zijn zonder jou. Rust zacht lieve Mans.
Heel veel sterkte toegewenst aan familie en vrienden met dit grote verlies.
Lieve Adri, Mark, Marloes en Lars,
Wat een ontzettend verdrietig nieuws! Heel veel sterkte en kracht toegewenst om dit enorme verlies te kunnen dragen. Veel liefs, Manon, Martijn, Stefan en Esther de Reus
Mans,ik ga je missen. Even kletsen, even overleg, even wat regelen, even dit, even dat.... Nu ben je er niet meer om even ............. Adri en kinderen veel sterkte met de verwerking van het verlies
Lieve Mans en familie,
Woorden schieten echt te kort.... ik ken je al zoooooo lang. Een kleine maand geleden sprak ik je nog aan de lloyd en had je weer complimenten op zijn Mans . Je zei nog tegen mij; bij mij zitten er wat pondjes meer aan maar ik moet binnenkort weer onder het mes en dan hoop ik dat ik die rot medicijnen kan afbouwen en ik weer de oude kan worden. Ik wenste je veel succes en zei nog tuurlijk Mans heb vertrouwen en het komt weer goed.... stil was ik gisteren toen ik hoorde dat je er niet meer bent .
Familie en vrienden heel veel sterkte bij het verwerken van dit verdriet. Een goed mens is heen gegaan.
Vele jaren met je samengewerkt, met je gelachen en gehuild............mooie herinneringen aan deze tijd.
Mans........rust in vrede.
Gecondoleerd met het verlies van je man en jullie vader.Veel sterkte voor de komende tijd.
Adri, Mark, Marloes en Lars , Gecondoleerd met het verlies en sterkte met het verwerken.
Wie had begin deze week kunnen denken dat deze week zo dramatisch zou verlopen.
Veel te vroeg uit het leven gegrepen. Onbegrijpelijk, oneerlijk en nog niet goed te bevatten.
In gedachten zie ik Mans als ritselaar, regelaar, boegbeeld BHV, EHBO maar bovenal een bijzonder fantastisch mens die altijd bezig was om andere mensen te ondersteunen en beter te maken.
Mans rust in vrede.
Gecondoleerd met het verlies van je man en jullie vader
Zo onverwacht en veel te vroeg laat je een gat achter. Ik herinner me je als een fantastische collega en een fijn en bijzonder mens. Je wordt gemist! Dat de herinneringen aan jou vooral mogen voorleven en dat allen die je lief zijn, de herinneringen aan jou, hen tot steun mogen zijn!
Mans, ruim 25 jaar collega's en al EHBO-les van je vanuit de eerste STC-EHBO-groep startend op de Noorderhelling. Het was altijd genieten om les van je te krijgen. Altijd mooie verhalen en een zeer boeiende wijze van lesgeven, waar het levensplezier vanaf straalde, maar vooral jouw menselijke aanpak vol met kennis, humor en positiviteit was ongekend. Ongeloof zal blijven en het gemis is enorm. Heel veel sterkte voor de familie.
Lieve Adri, Mark, Marloes en Lars,
Er is weinig wat ik nu kan zeggen om te verzachten wat jullie nu moeten doorstaan met elkaar. Blijf dicht bij elkaar, praat, huil, lach en schreeuw samen; wat er maar helpt voor jullie! In gedachten zijn we bij jullie en hopen een kleine troost te kunnen bieden met dit bericht. En Adri, mijn aanbod van vorige week blijft staan....je weet me te vinden als ik iets voor jullie kan betekenen.
Liefs en al mijn warmte,
Liesbeth.
xxxx
Haal kracht uit dat wat was,
om het heden aan te kunnen.
Ik wens Adri en de kinderen veel sterkte met het verwerken van dit grote gemis
Lieve Mans,
Echtgenoot van mijn lieve vriendin
Ik ken jou nog maar kort, te kort
Maar in jouw laatste uren
Heb ik jouw prachtige gezin bij mogen staan
En dat zal ik altijd blijven doen.
Het verdriet is immens
Maar ze zijn sterk, die lieverds van jou
Als je zo'n top-team op de wereld zet
Moet je wel een bijzonder mens zijn
Wat rest... is liefde
Jij waakt van boven over hen en ik hier, deal
Dag lieve Mans, ik had je graag beter willen leren kennen.
X Diana
Het is niet te bevatten dat je er niet meer. Ondanks alle zorgwekkende berichten ging ik er echt van uit dat je snel op zou knappen. Jij ook! Wat ga ik je missen in onze ehbokadergroep. Jij kon op een rustige vrolijke manieren de soms verhitte gemoederen altijd weer tot bedaren brengen. Wat zal ik het missen om niet meer verwelkomt te worden met " hallo dokter" een titel die jij alleen aan mijn gaf, vanwege alle examens die ik voor je heb afgenomen. Als het voor ons al moeilijk wordt om zonder jou verder te gaan is dat natuurlijk nog niets vergeleken met je Fam. Adrie en kinderen heel veel sterkte gewenst.
Afscheid nemen bestaat niet.
Haal kracht uit dat wat was
Om het heden aan te kunnen.
Heel veel sterkte voor alle naasten.
Een fijne collega, een uitstekend docent maar bovenal een warm mens die altijd belangstelling had voor anderen is ons ontvallen., Ik wens zijn echtgenote, kinderen, familie en zijn ongetwijfeld vele vrienden veel sterkte de komende tijd. Ik hoop dat de herinnering aan deze fijne vent in de toekomst tot troost zal zijn.
Achter tranen van verdriet, schuilt de glimlach van de herinnering...
Slechts een aantal jaar heb ik je als collega mee mogen maken, gelukkig is elk afscheid de geboorte van een herinnering en die herinnering blijft.
Nog steeds niet te bevatten. Altijd vrolijk, altijd positief, we gaan je missen Mans!
Sterkte aan alle nabestaanden
Als tranen een trap konden bouwen
En herinneringen een brug
Dan klommen we hoog de hemel in
En brachten je we mee terug
Als sterren konden spreken
Als sterren konden zien
Zou je vanavond heel even willen twinkelen
Als een groet
Zodat wij hier beneden weten
Hoe het zonder jou verder moet.