Peter
Beste mensen,
Ik zal Peter toespreken en jullie en het zal door elkaar lopen.
Ach, mijn broertje.
Je bent weliswaar ouder, maar je werd steeds meer mijn broertje.
Ik keek je in de ogen en zag onze vader.
De ogen van mijn vader.
Het was vreemd & vertrouwd.
Hij stierf buiten bereik in het buitenland.
Onder mijn handen stopte jij met ademen.
En toen was je weg.
In een ziekenhuis, n.b., de plek waar je nog niet dood gevonden had willen worden.
Maar het leven heeft zijn eigen gevoel voor humor.
En wellicht kan je er toch om grimlachen.
Gevoel voor humor, dat had je.
Jij was de man van de grote verhalen en goede grappen.
Je lachte en lachte.
Als mijn broer iets echt grappig vond, dan lachte hij zich letterlijk onder tafel, met zijn vuist er boven op slaand.
Ik kreeg dan een waas voor mijn ogen en rolde hikkend van de bank.
Wij hadden ook zo onze eigen humor.
Zo meenden wij dat een kerk de plek was om een flinke stem op te zetten bij het zingen.
Dus brulden wij de gezangen zo hard dat mijn vader, die toch goed bij stem was, verstoord/verbaasd omkeek met een blik van “ dat is nou ook weer niet de bedoeling’. En dan hadden wij de grootste lol.
Wij overtroefden elkaar ook met groot genoegen in het herkennen van citaten.
Bijbelvast als wij waren spraken wij dan van Kuifje 1 vers 4
Later kreeg je humor een Rotterdamse twist
Onze dochters Amber en Charley konden het uitstekend met deze ‘oom Peter’ vinden.
En ook met mijn beste vriend Willem klikte het wonderwel.
De laatste jaren was je om de maand bij ons te gast.
Je was mijn lichtend voorbeeld hoe je als oudste zoon niet vanzelfsprekend aan de verwachtingen van anderen hoeft te voldoen, maar een eigen keuze kan maken.
Ook toonde je mij dat je verantwoordelijkheid kunt nemen voor jezelf en een heel nieuw leven kunt opbouwen.
Je bent daarom een groot man.
Wellicht was het niet het gelukkigste leven, maar wel een goed leven.
Het leven van mijn broer was een trilogie.
Het eerste deel deelden wij als kind, het tweede deel was een gesloten boek en in het derde deel deelden wij opnieuw onze jeugdjaren.
Hij bleek een verfrissend geheel andere kijk op onze jeugd en ouders te hebben dan ik. Wij hadden van elkaar iets te leren.
Urenlang zaten wij om de maand in restaurant Europa in gesprek en met het nodige vocht, zodat ik op de onmogelijkste tijden thuiskwam.
Ik had het er graag voor over.
Mijn broer verloor een levensmissie toen mijn moeder overleed. De bodem viel eruit.
Maar ‘monsieur responsabilité’ had niet geleerd hoe je van een rijdende trein springt en de machine denderde door. De atlas wankelde verder. Hij raakte volledig het spoor bijster.
Gelukkig hebben wij toen op tijd een wissel kunnen omzetten.
Maar deze keer is het anders geweest.
Ik houd mij vast aan wat hij zei bij de crematie van mijn vader. ik zou het dankwoord namens de familie uitspreken.
Dan komt er een zin voorbij als ‘Dat u met zovelen gekomen bent. Hij zou het zeker gewaardeerd hebben als hij erbij aanwezig zou zijn geweest’.
Dit vond ik zo ongerijmd dat ik mijn broer daarop aansprak en die zei: Ach, op begrafenissen zeggen de mensen de vreemdste dingen. Zit er niet mee.
Dus vandaag heb ik Carte Blanche en dan zeg ik dat ik helemaal niet blij zou moeten zijn met een deel van het old boys network hier aanwezig, omdat ik jullie a.h.w. op zijn sterfbed heb leren kennen.
Maar de kaart zegt: ‘een broer om van te houden’
En als ik zie met hoevelen jullie van hem houden en hoeveel jullie van hem houden, dan wordt ik wel weer blij.
En hij hield van ons , op zijn manier.
En verder staat er ‘eigenwijs’. Dit is een gen dat in de familie zeer goed ontwikkeld is. Maar ik zeg maar zo, als je botst is een harde kop toch maar mooi meegenomen.
En “trouw’, niet ‘betrouwbaar’
Voor mij belichaamt mijn broer trouw in de klassieke zin: compromisloos trouw aan jezelf, aan je principes, aan anderen.
Van iemand als Peter neem je geen afscheid, die draag je voor altijd in je hart.
Voor alles wat je bent mon frère , Chapeau.
Meer
Toon minder
Klik hier om u aan te melden
English
Norsk
Svenska
Dansk
Cookies
