Trees van der Donck
Op 10 juni 1933 werd Theresia Maria van der Donck (roepnaam: Trees) geboren in Den Bosch als laatste kind van Nol en Nel. Trees logeerde de eerste jaren van haar leven veelvuldig bij haar grootouders Carel en Anna van der Donck op de Lange Burchtstraat 23 in Nijmegen. Ze kon heel goed overweg met haar grootmoeder Anna, die op foto’s er weliswaar weinig vrolijk op staat, maar volgens Trees heel geestig was. Zo bad kleine Trees om haar grootmoeder een beetje te plagen: “gezegend zij Jasses de vrucht van Uw schoot.” Anna kon dit soort grappen wel waarderen. Trees was ook dol op haar grootvader.
Pas vanaf haar 6e jaar kwam er een eind aan de veelvuldige logeerpartijen bij Carel en Anna. Trees moest in Den Bosch naar school. Als klein meisje zat Trees vervolgens bij haar vader op de knie tijdens de zondagse diners bij haar grootouders en vertelde Nol verhalen, o.a. over zeppelins. Nol was zijn werkbare leven begonnen als explicateur in de bioscoop en hij zat vol met verhalen. In de oorlogsjaren werden er bij haar vader thuis in Den Bosch op de Koningsweg vergaderingen gehouden door de Bossche Raad van Verzet, waarvan haar broer Carel van der Donck commandant was. Kleine Trees was getuige van deze samenkomsten, waar overvallen op bonkantoren e.d. werden besproken. De verzetsgroep zou volgens Trees ook liquidaties hebben uitgevoerd.
Actrice
Reeds op jonge leeftijd wist Trees dat ze actrice wilde worden, maar ze voorzag dat een dergelijke carrière bij haar ouders niet in de smaak zou vallen. Op 14-jarige leeftijd ontmoette ze ene pater Ambrosius. Deze pater had een groot deel van zijn leven in China doorgebracht. Door de Jappen was hij in het Jappenkamp zo zwaar mishandeld, dat hij krom liep. Trees vroeg deze pater of hij haar ouders wilde ontmoeten. Voor geestelijken stond de deur bij Nol en Nel immers wagenwijd open. Pater Ambrosius zegde toe, maar kwam toch niet opdagen. Daarop ging Trees naar het klooster om hem op te zoeken. Dat had succes. Pater Ambrosius kwam daarna meerdere malen bij de Nol en Nel thuis. Trees wandelde na afloop van die bezoeken dan samen met hem terug naar het klooster.
Op een dag vroeg pater Ambrosius wat Trees in haar leven wilde doen, waarop ze haar plannen opbiechtte. Ze wilde actrice worden. Pater Ambrosius voorzag dat een carrière als actrice niet goed zou vallen bij haar ouders en raadde Trees aan om bij haar ouders weg te gaan. Hij zou haar voor zover mogelijk steunen. Deze toezegging was het duwtje, dat Trees nodig had. Trees maakte het Gymnasium niet meer af en ze ging met een geleend tientje naar Maastricht. Daar deed ze auditie om toegelaten te worden op de toneelschool. Ze had talent en ze werd toegelaten. Nu moesten haar ouders Nol en Nel nog worden ingelicht. Het verwachtte verzet van haar ouders was daar. Haar ouders waren het met de plannen van Trees in het geheel niet eens en ze wilden de toneelopleiding dan ook niet bekostigen. Maar Trees liet zich niet meer stoppen. Ze vroeg een beurs aan bij een organisatie waarvan haar vader zelf de voorzitter was. Ze kreeg de beurs toegewezen en ontving vervolgens ongeveer f 40,-- in de maand. Dat was net genoeg om van te leven. Haar ouders stelden wel de eis dat ze elk weekend thuiskwam. Dat kon Trees alleen door te liften, want de reis betalen kon ze niet.
Het toneel
Ook andere familieleden, waaronder tante Jo, die een manifacturenwinkel had in Nijmegen op de Burchtstraat, spraken afkeurend over haar plannen. Maar Trees slaagde voor de toneelschool en ze ging toneelspelen. Grote voorbeelden waren voor haar Ko van Dijk en Annemarie van Dalsem.
Op 22 juni 1956 werd Trees genoemd in De Gelderlander. Ze was juist op tv verschenen in een televisieprogramma van de KRO, waar ze samen met Siem Vroom als pas geslaagde een intervieuw had met Hofstra en een fragment speelde uit Lanseloet. Ze kregen een mooie recensie:
“Op het gezich van deze jonge toneelspelers lag nog de verwondering en de verwachting en dat gaf aan deze korte uitzending een weldadig accent.”
Op 22 augustus 1956 verhuisde Trees naar Rotterdam. Trees kreeg succes. Met name vierde Trees successen in Duitsland. Ze speelde in stukken van Shakespeare en Berthold Brecht. Ze speelde Natella in de Kaukasische Krijtkring van Bertold Brecht, Lize (en buffetjuffrouw) in Cyrano de Bergerac van Edmond Rostand, Lucile in De Parvenu van Moliere, Trijn Snaps in De Spaanse Brabander van Bredero, Isabella in Leer om Leer van Shakespeare en Maria in Driekoningenavond van Niels Hamel.
Voor de televisie maakte ze opnames in de rol van Oma Fladder. Het werd een succesvolle kinderserie. Ze speelde een rolletje in de film “Wat zien ik” van de Nederlandse regisseur Paul Verhoeven, een film die baanbrekend was in haar tijd. Nog in 2006 was ze te zien in een reclamefilmpje van de Rabobank.
Trees was met name trots op haar toneelrollen, die ze in Duitsland vervulde.
Huwelijk met Jacob van Meurs
Trees kreeg een relatie met Jaap van Meurs, geboren in Velsen op 6 april 1923. Jacob van Meurs was gescheiden en had al twee kinderen. Jaap was advocaat. Hij was afkomstig uit een intellectueel milieu en uit een oud adellijk gravengeslacht. Zijn vader was hoogleraar Romeins Recht. Jaap was echter niet katholiek en dat was voor Nol, voorzitter van de Rooms Katholieke Standsorganisatie voor de Werknemende Middenstand (later opgegaan in de FNV) een brug te ver.
Toen Nol van het huwelijk te horen kreeg, verzette hij zich er met man en macht tegen. Trees was echter onafhankelijk. Trees huwde op 27 augustus 1963 met Jaap van Meurs. Verdrietig genoeg weigerde haar vader Nol bij de huwelijksvoltrekking aanwezig te zijn. En ook met haar tante Jo waren er problemen. Ook tante Jo was bij het huwelijk niet aanwezig. Ze gaf echter aan wel te hebben willen komen, maar dat ze geen uitnodiging voor het huwelijk had ontvangen en dat ze daarover zeer ontstemd was. Het werd Trees door de familie dus niet makkelijk gemaakt. Volgens Trees had ze wel degelijk een uitnodiging gestuurd.
Trees vertelde, dat ze een heel gelukkig huwelijk had gehad met Jaap van Meurs. Jaap van Meurs overleed op 8 januari 2000 op 76-jarige leeftijd. Trees en hij kregen samen geen kinderen.
Trees van der Donck
Op 10 juni 1933 werd Theresia Maria van der Donck (roepnaam: Trees) geboren in Den Bosch als laatste kind van Nol en Nel. Trees logeerde de eerste jaren van haar leven veelvuldig bij haar grootouders Carel en Anna van der Donck op de Lange Burchtstraat 23 in Nijmegen. Ze kon heel goed overweg met haar grootmoeder Anna, die op foto’s er weliswaar weinig vrolijk op staat, maar volgens Trees heel geestig was. Zo bad kleine Trees om haar grootmoeder een beetje te plagen: “gezegend zij Jasses de vrucht van Uw schoot.” Anna kon dit soort grappen wel waarderen. Trees was ook dol op haar grootvader.
Pas vanaf haar 6e jaar kwam er een eind aan de veelvuldige logeerpartijen bij Carel en Anna. Trees moest in Den Bosch naar school. Als klein meisje zat Trees vervolgens bij haar vader op de knie tijdens de zondagse diners bij haar grootouders en vertelde Nol verhalen, o.a. over zeppelins. Nol was zijn werkbare leven begonnen als explicateur in de bioscoop en hij zat vol met verhalen. In de oorlogsjaren werden er bij haar vader thuis in Den Bosch op de Koningsweg vergaderingen gehouden door de Bossche Raad van Verzet, waarvan haar broer Carel van der Donck commandant was. Kleine Trees was getuige van deze samenkomsten, waar overvallen op bonkantoren e.d. werden besproken. De verzetsgroep zou volgens Trees ook liquidaties hebben uitgevoerd.
Actrice
Reeds op jonge leeftijd wist Trees dat ze actrice wilde worden, maar ze voorzag dat een dergelijke carrière bij haar ouders niet in de smaak zou vallen. Op 14-jarige leeftijd ontmoette ze ene pater Ambrosius. Deze pater had een groot deel van zijn leven in China doorgebracht. Door de Jappen was hij in het Jappenkamp zo zwaar mishandeld, dat hij krom liep. Trees vroeg deze pater of hij haar ouders wilde ontmoeten. Voor geestelijken stond de deur bij Nol en Nel immers wagenwijd open. Pater Ambrosius zegde toe, maar kwam toch niet opdagen. Daarop ging Trees naar het klooster om hem op te zoeken. Dat had succes. Pater Ambrosius kwam daarna meerdere malen bij de Nol en Nel thuis. Trees wandelde na afloop van die bezoeken dan samen met hem terug naar het klooster.
Op een dag vroeg pater Ambrosius wat Trees in haar leven wilde doen, waarop ze haar plannen opbiechtte. Ze wilde actrice worden. Pater Ambrosius voorzag dat een carrière als actrice niet goed zou vallen bij haar ouders en raadde Trees aan om bij haar ouders weg te gaan. Hij zou haar voor zover mogelijk steunen. Deze toezegging was het duwtje, dat Trees nodig had. Trees maakte het Gymnasium niet meer af en ze ging met een geleend tientje naar Maastricht. Daar deed ze auditie om toegelaten te worden op de toneelschool. Ze had talent en ze werd toegelaten. Nu moesten haar ouders Nol en Nel nog worden ingelicht. Het verwachtte verzet van haar ouders was daar. Haar ouders waren het met de plannen van Trees in het geheel niet eens en ze wilden de toneelopleiding dan ook niet bekostigen. Maar Trees liet zich niet meer stoppen. Ze vroeg een beurs aan bij een organisatie waarvan haar vader zelf de voorzitter was. Ze kreeg de beurs toegewezen en ontving vervolgens ongeveer f 40,-- in de maand. Dat was net genoeg om van te leven. Haar ouders stelden wel de eis dat ze elk weekend thuiskwam. Dat kon Trees alleen door te liften, want de reis betalen kon ze niet.
Het toneel
Ook andere familieleden, waaronder tante Jo, die een manifacturenwinkel had in Nijmegen op de Burchtstraat, spraken afkeurend over haar plannen. Maar Trees slaagde voor de toneelschool en ze ging toneelspelen. Grote voorbeelden waren voor haar Ko van Dijk en Annemarie van Dalsem.
Op 22 juni 1956 werd Trees genoemd in De Gelderlander. Ze was juist op tv verschenen in een televisieprogramma van de KRO, waar ze samen met Siem Vroom als pas geslaagde een intervieuw had met Hofstra en een fragment speelde uit Lanseloet. Ze kregen een mooie recensie:
“Op het gezich van deze jonge toneelspelers lag nog de verwondering en de verwachting en dat gaf aan deze korte uitzending een weldadig accent.”
Op 22 augustus 1956 verhuisde Trees naar Rotterdam. Trees kreeg succes. Met name vierde Trees successen in Duitsland. Ze speelde in stukken van Shakespeare en Berthold Brecht. Ze speelde Natella in de Kaukasische Krijtkring van Bertold Brecht, Lize (en buffetjuffrouw) in Cyrano de Bergerac van Edmond Rostand, Lucile in De Parvenu van Moliere, Trijn Snaps in De Spaanse Brabander van Bredero, Isabella in Leer om Leer van Shakespeare en Maria in Driekoningenavond van Niels Hamel.
Voor de televisie maakte ze opnames in de rol van Oma Fladder. Het werd een succesvolle kinderserie. Ze speelde een rolletje in de film “Wat zien ik” van de Nederlandse regisseur Paul Verhoeven, een film die baanbrekend was in haar tijd. Nog in 2006 was ze te zien in een reclamefilmpje van de Rabobank.
Trees was met name trots op haar toneelrollen, die ze in Duitsland vervulde.
Huwelijk met Jacob van Meurs
Trees kreeg een relatie met Jaap van Meurs, geboren in Velsen op 6 april 1923. Jacob van Meurs was gescheiden en had al twee kinderen. Jaap was advocaat. Hij was afkomstig uit een intellectueel milieu en uit een oud adellijk gravengeslacht. Zijn vader was hoogleraar Romeins Recht. Jaap was echter niet katholiek en dat was voor Nol, voorzitter van de Rooms Katholieke Standsorganisatie voor de Werknemende Middenstand (later opgegaan in de FNV) een brug te ver.
Toen Nol van het huwelijk te horen kreeg, verzette hij zich er met man en macht tegen. Trees was echter onafhankelijk. Trees huwde op 27 augustus 1963 met Jaap van Meurs. Verdrietig genoeg weigerde haar vader Nol bij de huwelijksvoltrekking aanwezig te zijn. En ook met haar tante Jo waren er problemen. Ook tante Jo was bij het huwelijk niet aanwezig. Ze gaf echter aan wel te hebben willen komen, maar dat ze geen uitnodiging voor het huwelijk had ontvangen en dat ze daarover zeer ontstemd was. Het werd Trees door de familie dus niet makkelijk gemaakt. Volgens Trees had ze wel degelijk een uitnodiging gestuurd.
Trees vertelde, dat ze een heel gelukkig huwelijk had gehad met Jaap van Meurs. Jaap van Meurs overleed op 8 januari 2000 op 76-jarige leeftijd. Trees en hij kregen samen geen kinderen.
Een markante vrouw is heengegaan. Familie, vrienden en bekenden gecondoleerd en sterkte.
Schrijf bericht
charmy Reijnen
2015-09-11
Nu pas hoor ik ,dat Trees van der Donck
overleden is.Ik zal me je herinneren als een
zeer lieve collega en een goede eerlijke actrice.Rust Zacht lieve Trees.
Pas op 6 augustus verneem ik bij toeval op internet dat Trees op 16 mei j.l. is overleden.Bewonderde haar zeer om haar acteertalent. Ze speelde nooit een rol, ze wás het. De Britse wijze van acteren.Ooit sprak ik haar na afloop van een voorstelling, kreeg haar handtekening en verwonderde me toen al en nog steeds waarom ze niet werd gekoesterd als één van de grote Nederlandse actrices. Mindere Goden vielen wel die eer ten deel. Maar zo gaat dat nu eenmaal in veel disciplines, met name in de klassieke muziek en bij klassiek toneel.Voor mij was Trees een rasactrice en een persoonlijkheid.
Trees hebben wij leren kennen op kantoor en hoort bij ons kantoor.
Brigitte heeft van Trees en Jaap leren klaverjassen, waarvoor Trees tussen de middag speciaal op kantoor kwam. Er werd gespeeld met het mes op tafel!
Menig tekst werd op kantoor door haar voorgedragen, zoals alleen Trees dat kon.
Je kunt Trees omschrijven als Trees: er is geen ander zoals Trees.
Trees is Trees!
Na de geboorte van onze kinderen Marc, Anna-Louise en Alexander stond ze op de stoep.
Bij onze hoogte- en dieptepunten was Trees aanwezig en ging ook met de kinderen mee naar dierentuin Blijdorp.
Trees hielp jaren geleden mee met het verhuizen van het kantoor en beheerde als een “kloek” alle dossiers.
De afgelopen weken is het kantoor weer verhuisd en hebben we het vaak over haar gehad, vanwege haar rol als “dossierbeheerster”. We hebben haar gemist.
Nog dagelijks drinken wij koffie uit de mok, waarop Trees in haar rol als mevrouw de Bruin staat afgebeeld. Dit zullen we nog jaren blijven doen.
Trees blijft in onze gedachten.
We hebben Trees leren kennen samen met Jaap in hun bostuin op Het Exelloo in Laren.
Een warme zomeravond, een lekker etentje. een goed gesprek. Het zijn goede herinneringen die we bewaren.
Ruud van Beek en Ria van Schaik, Laren
Trees is niet meer. Mijn gedachten gaan terug in de tijd. We hebben in heel wat voorstellingen gespeeld samen en veel met elkaar gedeeld. Trees, je was een fijne collega en een lieve vrouw..Dankjewel voor de mooie herinneringen.